در رویکرد طراحی دامنه‌گرا (Domain Driven Design)، برای کنترل و غلبه بر پیچیدگی‌های فضای مسٔله، مرزهایی بین اجزای متنوع دامنه تعریف میشود که به Bounded Context مشهور است. تشخیص این مرزها و تصمیم گیری درمورد اینکه هر جزء فضای راه حل، در حوزه کدام BC قرار دارد، از جمله تصمیمات مهم و راهبردی طراحی محسوب میشود. برای درک بهتر کارکرد Bounded Context ها به شکل زیر توجه کنید:
هرچند نباید انتظار داشت که تشخیص Bounded Context ها در همان ابتدا بدون اشکال باشد، اما با بکارگیری تکنیک‌هایی می‌توان از خطاهای مهلک طراحی اولیه کم کرد، تا طراحی منطقی و منعطف‌تری داشته باشیم.
در این مطلب، نویسنده به شرح تکنیکی برای تشخیص و مدل کردن بهتر Bounded Context ها می‌پردازد. تکنیکی به نام: "Intentional Naivety First"
▫️حتی اگر با رویکرد Domain Driven Design آشنا نیستید، باز هم این مطلب واجد نکات آموختنی بسیاری است.
https://medium.com/nick-tune-tech-strategy-blog/intentional-naivety-first-bounded-context-modelling-62e6211574ec
وقتی یک قصاب به ما درس ریفکتور می‌دهد!
context ,bounded ,ها ,طراحی ,تشخیص ,رویکرد ,bounded context ,context ها ,driven design ,naivety first ,intentional naivety ,intentional naivety first ,domain driven design
درباره این سایت